Sjock Rebooting (dag 3) Festival Poeyelhei Gierle (15-08-2021) report & photo credits: Freddie info organisatie: Sjock info band: Wild Deuces - Little Hat - Moonshine Reunion - Trixie and the Trainwrecks - WB and the Mercenaries info band: Tim Knol and the Blue Grass Boogiemen © Rootsville 2021

De laatste en derde dag van "Sjock Rebooting" deze middag en dus gaat het in allerijl terug richting Gierle voor de afsluiter van deze 3 daagse vrijheid. Na het voorgerecht en de hoofdschotel is het dessert vandaag een meer dan hapklare brok. Geen stress, enkel fun...Allée dat dacht ik toch want op een goede 10 meter van de staande wip, midden het terrein, stonden die van "Goezot" en dus kwam ik zo goede voornemens in de poubelle te droppen. Ook "MC" Frankie was terug van de partij en zo kon de ondertiteling worden weggelaten. Met de verwachte kennis van zaken trapte Frankie deze laatste dag dan maar op gang...

Vandaag beginnen ze er hier aan met "Wild Deuces" welke de laatste jaren (2017 - 2018) toch met zekerheid weerkeren naar deze locatie. Met een mix van rockabilly, rock 'n roll en soms een vleugje rhythm 'n blues wordt het enkel maar genieten. Deze formatie bestaat uit gitarist Bart Huysmans en een ritmesectie die bestaat uit drummer Pascal Lunari en Bart Crauwels aan de doghouse bass. Als rhythm 'n blues shooter stond er een andere madam op het podium. De vervangster van Steffie luistert naar de naam Manon De Schepper aka "Mean Missy".

"Mean Missy" komt door haar rauwe en krachtige stem hier de 'weide' al onmiddellijk in beweging weet te zetten. Strollin' time zonder meer met nummers als "Big Fat Daddy" en "Oh Sucks". Hun rock 'n roll movement raast als een rollercoaster over de weide met klassiekers als "As Long As I'm Moving van Ruth Brown uit 1955, alleen nu in de versie van "Wild Deuces". Etta James komt ook nog aan de bak met de wild shaker "Tough Lover" maar helaas, met "Shake Your Hips" van Louisiana bluesman Slim Harpo krijgen we een hippe 60-ties afsluiter.

Met het Rotterdams trio "Little Hat" belande dit jaar nog hun album "Wine, Whiskey & Wimmen" in mijn CD speler. "Little Hat" bestaat uit zanger en harper Machiel Meijers, blues veteraan Willem van Dullemen, beiden uit Stackhouse, aangevuld met drummer Paolo Stigter. Als trio vormen ze dus een nieuw blues trio die met alle liefde de ol'school blues terug nieuw leven willen in blazen.

Rauwe opzwepende harp blues zoals we die kennen van onder meer Lightfoot, Little Walter Horton, Little Walter en SBWII en zo belanden we in de sound van de 50-ties al blijven de heren "Stackhouse" ook wel trouw. Met "Just Keep Lovin' You" weten ze het rootsvolkje toch uit de Titty Twister" te lokken, zo maar recht in de zon.

"If You Think I’ve Lost You" van JD Miller doet me dan weemoedig terugdenken aan de Louisiana bluesman Lazy Lester. Met "Just Keep Lovin’ Her", herkennen de adepten onder ons wel dit nummer van Little Walter. Kan het nog authentieker? uiteraard want er volgt ook nog hun versie van "Wine, Whiskey & Wimmen" en het opzwepende Hound Dog Taylor's "Gimme Back My Wig" en is zo hun acte de precense op Sjock ten einde..

Time for moonshine.  Clark's "Moonshine Reunion" zien we uiteraard te weinig en het werk met "WB & The Mercenaries" zal daar geen verbetering in brengen. Moonshine Reunion maakt gebruik van een halve eeuw Roots-muziek door een kronkelende weg te nemen tussen Rockabilly, Blues en Country-ritmes. Ze zijn een rockin’ roadmachine en een geweldige live-act sinds 2004.

Nummers als "Feelin' Blue" en “Talk About The Blues” dat country, blues en rockabilly harmonieus laat samengaan gaan al een decennia lang mee. Clark Kenis met zijn doghouse bass kennen we al lang en zo ook de rest van deze 'Moonshiners' met Piet Vercauteren en Wan de Brabander (guitar) en Joris Govers achter de drums. Ook al hebben we deze 'Moonshine Reunion' al meermaals kunnen bewonderen toch blijft hun 'Truckers Rock 'n Roll' steeds weer aanstekelijk. A grip on reality..."Moonshine Reunion" blijven eigenlijk toch onsterfelijk, ook met hun versie van "Dirty Old Town. Terug te zien op Goezot.

Met "Trixie and The Trainwrecks" kleur het programma nog een ietsje meer internationaal. Deze 'wild child' Trixie Trainwreck die in het dagdagelijkse leven luistert naar de naam Trixie Sarrat werd geboren in San Fransisco en verkaste op haar 18de richting Hamburg. De band leerden we al kennen door toedoen van Rootstowner Kurt De Bont.

"Wild Child" Trixie komt zichzelf te begeleiden op gitaar, een snare en een basdrum. Haar muziek situeert zich ergens tussen de blues en roots al helt tijdens het optreden het rootsgedeelte meer over naar die kant. Naast  "No Good Down" en "Daddy's Gone" kregen we ook nog eentje te horen met een duidelijk "Bo Diddley" ritme. Samen met harper "Charlie Hangdog" een op elkaar afgestemd duo en een prachtige versie van St. James Infirmary.

Voor mezelf zijn "Walter Broes & The Mercenaries" de headliner van deze zondag en kan Clark Kenis zo nogmaals langs de kassa passeren. Al lang fan van "WB" zelfs al van de periode met de "Rat Men" en uiteraard de onuitwisbare Sniffers era. Ik wist niet dat ik het nog zou zeggen maar dankzij de Corona periode heb ik "WB & The Mercenaries" al op "Hookrock" en "Duvel Blues" kunnen beleven en daar ben ik hoegenaamd niet rouwig om.

Een absolute topper in hun genre, dat mag wel worden gezegd. Walter Broes (Vocals, Guitar), Lieven Declercq (Drums) en Clark Kenis (Bass,Vocals) zijn altijd goed voor een fikse portie degelijke rootsrock. Weinig of geen rustpunten in deze dolle rit vol van roots en pittige rock ’n roll. Broes laat iedereen genieten met songs als ‘Movin’ Up’ en ‘Security’. Clarck Kenis plukt en trekt aan de snaren van zijn contrabass en laat ook horen dat hij zelf ook in bezit is van een geweldige stem, terwijl Lieven zich het ziel uit het lijf roffelt op zijn drumstel. ‘Sideshow’ en ‘Come On Down’ kondigden het einde aan van deze, alweer, op hoog niveau gespeelde set. Goede wijn behoeft geen krans. Respect!

Rond de klok van 09.00PM wordt helaas het einde van deze "Sjock Rebooting" aangekondigd met als absolute afsluiter "Tim Knol and the Bluegrass Boogieman" en zo komen de liefhebbers van bluegrass dan ook nog aan hun trekken. Deze "Bluegrass Boogiemen" en we spelen sinds 1990 professioneel traditioneel bluegrass. In Ierland wonnen ze de 'Waterford Crystal Bowl' voor 'meest populaire band' op het Guinness International Bluegrass Festival.

Tim Knol is van origine een singer-songwriter. Op "Lowlands 2009" tekende hij zijn eerste platencontract bij Excelsior Recordings en een half jaar later verscheen zijn titelloze debuutalbum. De samenwerking met "The Bluegrass Boogiemen" kwam er vorig jaar met als resultaat het album ‘Happy Hour’.  Tim Knol had al lang de wens om een bluegrassalbum te maken. "Happy Hour" als song is een ietsje rustiger dan dan de welgekende bluegrass en vormt misschien zo de brug naar oud en nieuw. Authentiek zijn zeker nummers als "The Deep Dark Woods" of de Jimmy Martin cover "Sophronie" maar ook het sfeer makende "Diggy Liggy Lo" uit 1963 laat ons hier genieten. Deze "The Bluegrass Boogiemen" tekenden al eens present in het verleden in de "Titty Twister" en zorgen nu voor een prefecte afsluiter op deze dolle drie-daagse.

Met deze valt het doek over deze "Sjock Rebooting" en nu maar al noteren de data van 8,9 en 10 juli 2022 voor de echte "Sjock" met al namen als "Social Distortion" en "Madness". Voor nog meer info verwijs ik jullie naar de website van "Sjock". Total Madness!!! en een dikke dankoewel voor die van Sjock...CU in 2022 en zo wensen we aan "MC" Frankie nog een safe trip richting Portugal.

Er is er eentje jarig op deze feestdag, dus nogmaals hip hip hoera voor onze Tom


Wild Deuces




Little Hat




Moonshine Reunion





Trixie & The Trainwrecks



Walter Broes & The Mercenaries




Tim Knol & The Bluegrass Boogiemen





en verder...





same people, different color